Uzun zamandır
vakit ayıramadım bloğuma. Finaller o , bu , şu derken geçti gitti zaman. Bugün
sizlere Suriye’den gelen, ülkemizde sokaklarda yaşan , Suriyelilerden bahsetmek
istiyorum. Öncelikle Suriye’de yaşanan
savaştan dolayı ve ülkelerini terk etmek zorunda kalan insanlardan dolayı çok
üzgünüm. Keşke olmasaydı. Başkalarının günahlarını onlar çekmek zorunda
kalmasalardı. Metrodan geçerken
köşelerde dilenen Suriye vatandaşlar , o küçücük minnacık çocukların el açıp
para istemeleri ve vermeyince annelerine dönüp vermiyorlar işte demeleri içimi
parçalıyor gerçekten. Görünce dayanamıyorum.
Bugün akşam
otobüse bindim. Ve Suriyeli bir anne kucağında güzel mi güzel , tatlı mı tatlı
bir çocuk , yanında da 5 yaşlarında daha güzel bir kız çocuğu vardı. Biraz koku
geliyordu. Düşündüm bir gün suyumuz kesilse kıyametleri kopartıyoruz , duş
alamazsak ne yaparız diyoruz peki ya onlar ? Onlar ne haldeler ?Bir kaç bayan
aralarında konuşuyor ve bayanlardan bir tanesi ‘’ Şöyle rahat rahat yurt dışına
çıkamıyoruz .’’ diye hayıflanıyor. Peki ya sokaklarda dilenmek zorunda kalan
Suriyeliler ne diye hayıflanıyor sizce ?
Banyo yapacak su bulamamaktan , ya da bir tas çorba içememekten olabilir mi ?
Böyle gördükçe
halimize , yaşadığımız koşullara şükretmediğimizi , hep daha fazlasını
istediğimizi anladım. Lütfen biraz
düşünelim ve halimize şükredelim. J Sizlere içimi dökmek istedim biraz can sıkıcı
oldu farkındayım ama napalım bugünlükte böyle olsun J
L Sokağından
Sevgiler ..
Efruze..
