ALBER CAMUS, 1913 yılında Cezayir’de dünyaya geldi. Cezayir
Üniversite’sinde sürdürdüğü felsefe öğrenimini sağlık nedenleriyle yarıda
bıraktı. 1938’de Paris’e gitti, ilk yapıtları Tersi ve Yüzü ve Düğün bu dönemde
yayımlandı. Edebiyat dünyasına asıl girişini, 1942’de yayımlanan Yabancı adlı
romanı ve Sisifos Söyleni başlıklı felsefi denemesini belirledi. Birbirini
tamamlayan bu iki yapıtta, varoluşçu izler taşıyan’’saçma’’ felsefesini geliştirdi. Başkaldıran İnsan, Yaz, Sürgün ve
Krallık isimli eserleriyle hem edebiyat hem de düşünce alanlarında yetkinliğini
kanıtladı. Mutlu Ölüm ve İlk adam romanları ölümünden sonra yayımlandı. 1957 ‘de
Nobel Edebiyat Ödülü’nü değer görülen ve
bugün XX.yüzyıl edebiyat ve düşünce dünyasının en önemli adlarından biri kabul
edilen Albert Camus, 1960 yılında bir araba kazasında yaşamını yitirdi.
Albert Camus’nün Yabancı'sını okudum. Ve beni öyle derinden
etkiledi ki ! Düşünün ki bir adam
var herkese aynı seviyede umursamazlıkla
yaklaşıyor bu öyle bir yaklaşım ki öz annesine bile ! Bu kitabı okurken ben
bile yargıladım o adamı. Sen nasıl annenin cenazesinde üzülmezsin diye birde
utanmadan sigara içiyorsun diye .. Gelişen olayları okudukça nasıl da
yanıldığımı gördüm. Bir gün o adam, hiç aklında yokken birine 4 el ateş ediyor
ve adam oracıkta ölüyor. Sonra tabi
tutuklandı. Tutuklanmasını bile önemsemedi. Mahkemeye çıkarıldı ve yargılanması
adam öldürdüğü için olmadı , annesinin cenazesinde üzülmediği için yargılandı.
Şimdi düşünelim çevremizde de böyle değil midir ? Bizden
farklı insanları yargılarız neden böyle ? neden bizim düşündüğümüz gibi
düşünmedi ? Hatta yazının başında bile yargıladım nasıl üzülmezsin annenin
cenazesinde diye..
Marie evlenmek istiyordu onunla.. ve Marie hakkında
düşünceleri şöyleydi…
‘’Akşam Marie beni görmeye geldi, kendisiyle evlenmek isteyip
istemediğimi sordu.’’ Bence bir , ama istersen evleniriz,’’dedim.O zaman,
kendisini sevip sevmediğimi öğrenmek istedi. Bir başka zamanda söylediğim gibi,
‘’ Bunun bir anlamı yok , ama herhalde sevmiyorumdur,’’diye karşılık
verdim. ‘’ Öyleyse niçin benimle
evleneceksin? ‘’ diye sordu.Bunun hiçbir önemi olmadığını, isterse
evlenebileceğimizi söyledim. Zaten isteyen kendisiydi, ben sadece evet demekle
yetiniyordum.O zaman Marie ‘’Evlilik ciddi bir seydir,’’ dedi. Ben de, ‘’
Değildir’’diye karşılık verdim. Bir an sustu, bana sessiz sessiz baktı. Sonra
yine konuştu, ‘’Aynı biçimde bağlı olduğun bir başka kadın sana aynı öneride
bulunsa kabul eder miydin, onu öğrenmek istiyorum.’’dedi.’’Elbette ederdim,’’
dedim.
Şimdi düşünün sevdiğiniz adam size böyle şeyler diyor..Ne
tuhaf değil mi?
Yabancı romanında beni etkileyen şeylerden biri de: adam
hapishaneye giriyor ve vakit geçirmek için düşünmeye başlıyor. Odasını
düşünüyor ve şimdiye kadar fark etmediği kadar ayrıntı fark ediyor.
Her gün yaşıyoruz , her
gün aynı şeyleri yapıyoruz.
Sıkılıyoruz , bunalıyoruz , şikayet ediyoruz. Ama şöyle bir düşündüğümüzde hiçbir
şeyi fark etmeden öylece yaşıyoruz.
En sonunda adam herkes gibi olmadığı için yargılanır ve idam
cezasına mahkum edilir. Oradan kurtuluş yoktur işte ! O şöyle diyordu
‘’ Aslına bakarsanız , insan ha otuzunda
ölmüş ha yetmişinde, pek önemli değildi. Çünkü her iki halde de , pek doğal ki,
başka erkekler de, başka kadınlar da yaşayacaklardı, hem de binlerce yıl. Şimdi
de olsa, yirmi yıl sonra da olsa yine bendim ölecek olan.
Çevrenizdeki ayrıntılara saklanmış güzellikleri fark edin ! Eminim hayat o zaman daha güzel
hale gelecektir.
